„Gra w strefie – dydaktyczne wprowadzenie do systemu 4:4:2”
Rozdział 1. Wiadomości ogólne o obronie strefowej.
Numer zawodnika | Nazwa pozycji zawodnika w systemie 4-4-2 |
1 | Bramkarz (B) |
2 | Prawy boczny obrońca (PBO) |
3 | Lewy boczny obrońca (LBO) |
4 | Prawy środkowy pomocnik (PSP) |
5 | Lewy środkowy obrońca (LSO) |
6 | Prawy środkowy obrońca (PSO) |
7 | Prawy boczny pomocnik (PBP) |
8 | Lewy środkowy pomocnik (LSP) |
9 | Napastnik (N) |
10 | Lewy środkowy pomocnik (LSP) |
11 | Napastnik drugi (N) |
W obronie wyróżniamy 3 rodzaje krycia: indywidualne, kombinowane i strefowe. Pole gry dzieli się na 4 strefy (A-B-C-D) rys. 2. Wewnętrzne strefy B i C są węższe, gdyż to z nich pada najwięcej bramek i dlatego należą do najniebezpieczniejszych. W kryciu strefowym każdy zawodnik ma za zadanie zabezpieczyć przypisana mu strefę i kryć przeciwnika, który w niej się znalazł, tak jak na rys. 2. Przykładowo zaw. 2 i 7 muszą kryć strefy D (przede wszystkim) oraz również strefę C, a zaw. 5 i 8 strefę B i także strefy A i C. Napastnicy ryja przede wszystkim strefy B i C by zmusić przeciwnika do gry bocznymi sektorami. Logiczne jest także, że np. 11 odpowiada za strefy A-B-C.
PRZESUWANIE SIĘ LINII
Zgodnie z zasadami gry w strefie obrońca musi się tak ustawiać, by mógł zawsze widzieć piłkę i własną bramkę oraz ustawiać się tak by zawsze być miedzy przeciwnikiem a bramką. Dlatego też obrońca musi być nieustannie w stanie przejąć krycie wbiegającego w jego strefę napastnika. Kryjemy tym ściślej im przeciwnik jest bliżej naszej bramki i im bliżej niego jest piłka. Na rys. 3 i 4 przedstawiono ustawienie się obrońców i bramkarza w stosunku do piłki. Podkreślamy, ze obrońca musi się zawsze ”wsuwać” miedzy przeciwnika a bramkę.
Na rys 3.1 na uwagę zasługuje zaw. 2, który oprócz piłki i bramki musi również uważać na działania B. W przypadku przegrania piłki, co trwa ok. 3-4 sekund, zaw. 2 zdąży przesunąć się na nową pozycję jak na rys. 3.2. Podobnie przesuwa się cała formacja
MOCNA I SŁABA STRONA
Mocna strona to ta po której znajduje się w danym momencie piłka. Słaba natomiast to ta daleka od zawodnika z piłką. W strefie mocnej obrońcy kryją ściśle a w słabej „na radar” rys. 5. Zasada jest następująca: im słabiej (mniej liczebnie) obsadzona jest mocna strona, tym słabsze jest krycie przeciwnika w tej strefie i na odwrót. Na rys. 5 widać jak 3 wychodzi do A z piłką, 5 go asekuruje i pośrednio kryje B, 6 kryje B a 2 asekuruje 6 i obserwuje C w przypadku przegrania piłki na drugą stronę. W niektórych systemach trenerzy odłączają 2 od linii i ustawiają bliżej C. Jego (2) głównym zadaniem jest zagrodzić C drogę do bramki. Na rys. 6 przedstawiono słabe strony przy akcji ze środka boiska
Z USTAWIENIA WYJŚCIOWEGO DO USTAWIENIA W ATAKU
Na rys. 7 przedstawiono ustawienie wyjściowe. Z tego ustawienia z zależności od kierunku przesuwania się piłki zawodnicy w ataku przesuwaj się do przodu (rys. 8) i za piłką (rys. 9).
PARY I TRÓJKĄTY WSPÓŁPRACY.
Na rys. 10 przedstawiono trójkąty bezpośredniej współpracy w systemie 4-4-2. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz